Dalajlama zapytany o to, co najbardziej zadziwia go w ludzkości odpowiedział:

„Świat się Zmieni w 2012r”

Świat jest pojęciem ogólnym, dla jednego będzie to „świat jego
myśli” dla innego „świat, w którym żyje”. W celu określenia
terminu „świat” należy dokładnie sprecyzować punkt widzenia.
Zmiana, jaka nastąpi w 2012r, będzie dotyczyła również człowieka,
jednak nie tylko. Zdarzenie to, posiada charakter astronomiczny a
wynika z
istoty magnetyzmu i grawitacji wszechświata. W zakresie tej istoty,
mieści się również mechanizm autoregulacji astronomicznego zegara.
Słoneczny układ planetarny jest jednym z elementów zegara
astronomicznego. Precyzja wskazań całego zegara, jest uzależniona od
stabilności zachowań wszystkich układów słonecznych wszechświata.
Ten aspekt astronomicznego zegara, nie może się zmieniać.
Jest to świat zegara astronomicznego.
Jakie w układach słonecznych zachodzą procesy, może zmiany, by
zachować stabilność zegara?
Do zachowania stabilnych i precyzyjnych wskazań, niezbędne jest
zachowanie stałem masy całego układu słonecznego, względem siły
grawitacyjnej galaktyki. Słońce swoją mocą grawitacyjną, przyciąga
bardzo dużo materii z przestrzeni swojego układu planetarnego, ale
również takiej, która przybywa z przestrzeni galaktyki. Z każdą
chwilą zwiększa swoją wagę. Emitując masę materialną w postaci
światła, pozbywa się części nadwagi, jednak nie całej. Materia, jaka
jest przechwytywana przez Słońce, składa się z różnorodnych form, są
w tej masie również pierwiastki ciężkie. Nie wszystkie tego typu
pierwiastki zostaną wyemitowane w przestrzeń a przede wszystkim poza
układ słoneczny. Istotą zegara astronomicznego, jest waga układu
słonecznego a nie waga samej gwiazdy centralnej. Niezbędne jest pozbycie
się przez Słońce, (bo planety tego uczynić nie mogą) nadmiaru masy
materialnej. Słońce musi wyemitować ją poza przestrzeń układu
słonecznego. Naturalna emisja w postaci promieniowania świetlnego, nie
wyrzuci ciężkich pierwiastków. Zalegają one pod powierzchnią tego
gazowego olbrzyma i mogą zakłócać jego naturalne procesy życiowe. W
tym celu w procesie ewolucji materii wszechświata, powstały mechanizmy,
które aktywują taka autoregulację.
W odpowiednim położeniu galaktycznym układu planetarnego, każda gwiazda
centralna pod wpływem sił grawitacyjnych galaktyki, aktywuje własną
erupcję. Jest to erupcja cykliczna, powiązana z innymi, które
występują na Słońcu. Plamy Słoneczne, to harmoniczny cykl mikro
erupcji, który kończy się tą jedną wielką erupcja i cały proces
utrzymania wagi układu słonecznego rozpoczyna się od nowa. W 2012r 21
grudnia będziemy mieli przyjemność osobiście obserwować, taka wielka
erupcję.
W taki sposób, zajdą zmiany w świecie zegara astronomicznego.
Doznania, jaki będą bezpośrednio dotyczyły człowieka na ziemi, będą
zmianami w świecie człowieka. Zmianami w świecie cywilizacji. Zmianami w
świecie biologii, klimatu, geologii i zmianami w jeszcze wielu innych
„światach”.
Najistotniejszą dla człowieka zmianą z punktu widzenia głównej
przyczyny zmian na ziemi, będzie zmiana w świecie ziemskiego magnetyzmu.
To, że zostanie naruszone, magnetyczne pole ochronne planety ziemi, jest
tylko kwestią czasu w działaniu promieniowania, które będzie efektem
erupcji. Istota problemu i główna przyczyna zmian na ziemi, leży w
możliwości zmiany cech biegunowych jądra planety. Żelazne płynne
jądro, jest generatorem siły grawitacyjnej ziemi, siły, która
charakteryzuje zależność i stabilność położenia planety względem
Słońca. Położenie ziemskich biegunów nie jest utrzymywane przez
grawitacyjną moc planety, to położenie, jest ustalane przez
grawitacyjną moc Słońca. W przypadku zmiany biegunowości jądra
planety, siła grawitacyjna Słońca obróci jądro w przeciągu stosunkowo
krótkiego czasu. Moc grawitacyjna jądra pociągnie w kierunku swego
obrotu wszystkie kontynenty.
Taki scenariusz jest możliwy i zrealizuje się, gdy erupcja na Słońcu
osiągnie stopień porównywalny do tych największych z jego historii. One
to powodowały zmiany położenia ziemskich biegunów. Odbędzie się to w
taki sposób.
Erupcja Słońca, wyrzuci olbrzymie ilości silnie namagnesowanych cząstek
materii. One po zniszczeniu magnetycznego płaszcza ochronnego ziemi, nie
będą już miały, innej równie skutecznej bariery na drodze do jądra
ziemi. Żelazne płynne jądro, które z punktu widzenia potrzeb istnienia
biologii na planecie jest niezbędne w tym cyklicznym występującym, co
około 12 tyś. lat przypadku, może części biologii zaszkodzić. Woda,
która wyleje się z oceanów, tak jak z rozkołysanej miski, zniszczy
życie biologiczne w takim zakresie, w jakim się rozleje.
Zmiany, jakie mogą zachodzić w świecie człowieka, to nie tylko
zniszczenia wodne, to również zmiany położenia lądów i oceanów,
które mogą zmienić geografię planety.
Istnieje prawdopodobieństwo wystąpienia, jeszcze jednego rodzaju zmiany.
Ta zmiana jak wynika z historii cywilizacji ziemskich, może być
najdotkliwsza w stosunku do człowieka z punktu widzenia jego rozwoju, w
aspekcie cywilizacyjnym.
Znane są wyniki badań archeologicznych, które świadczą o czasie
rozwoju człowieka. Era cywilizacji to sześć do siedem tysięcy lat.
Brakujące pięć tysięcy lat, może być czasem odradzania się
człowieka na polu budowania świadomości zbiorowej, inaczej mówiąc
wiedzy społecznej i cywilizacyjnej. Z takich informacji wynika, że
człowiek po kataklizmie, który zmienia magnetyzm planety, również
podlega pewnym zmianom magnetycznym.